اولین همایش ملی شیمی سبز

1. بهتر است كه مواد زايد در فرايندها توليد نشوند تا اينكه به فكر راهي براي از بين بردن آنها باشيم.
2. روش هاي ساخت مواد بايد به گونه اي طراحي شوند كه بيشترين استفاده از مواد واكنش دهنده انجام شود و تمامي آنان به محصول تبديل شوند.
3. تا آنجا كه امكان پذير است روش هاي ساخت مواد به گونه اي طراحي شود كه خطري را متوجه انسان يا محيط زيست نكند.
4. محصولات جديد بايد به گونه اي طراحي شوند كه بيشترين كارايي همراه با كمترين ميزان سميت را داشته باشند.
5. استفاده از مواد كمكي مانند حلال ها و… به كمترين ميزان ممكن برسد و در شرايط اضطرار هم از مواد كم خطرتر استفاده شود.
6. انرژي مورد نياز فرايندها با توجه به شرايط اقتصادي و محيطي فراهم شود و تا آنجا كه ممكن است فرايندهاي شيميايي در دما و فشار معمولي انجام شوند.
7. از مواد خامي استفاده شود كه قابليت توليد مجدد در طبيعت را داشته باشند. (منابع تجديدشونده)
8. تا آنجا كه امكان پذير است مراحل فيزيكي و شيميايي واكنش ها كوتاه شود.
9. از واكنشگرهاي كاتاليزوري به جاي واكنشگرهاي استوكيومتري استفاده شود.
10. سعي شود محصولات فرايندهاي شيميايي به صورت زيست تخريب پذير باشند.
11. روش هاي تجزيه اي براي كنترل لحظه به لحظه واكنش هاي شيميايي طراحي و توسعه داده شوند تا بتوان در هر لحظه توليد مواد مضر را تشخيص داد.
12. از مواد يا حالتي از مواد استفاده شود كه كمترين قابليت براي ايجاد حوادثي مانند نشت، انفجار و آتش سوزي را داشته باشد.